بازتعریف انسان در مجسمه‌های جیسون تیلور با رویکرد پسامدرنیته ژان بودریار

در زمان معاصر انسان در مرکز توجه همه امور قرار دارد و از جمله موضوعاتی است که به‌طور عمده مورد مطالعه و بازاندیشی قرار گرفته است. عرصۀ هنر معاصر نیز در دهه‌های اخیر شاهد تحول و تقویت کنش‌های اجرایی و خلق آثار با محوریت انسانی بوده است. در زمان معاصر تغییرات بنیادینی در معنای انسان در دورۀ معاصر بروز کرده است و روش‌های جدید هنری باورهای انسانی را به چالش می‌کشد. از منظر ژان بودریار با سیطرۀ نشانه‌ها امر واقع به‌طور جدی محو شده است و مرجع حقیقت وجود خارجی ندارد. هدف از پژوهش حاضر مطالعۀ بازتعریف معنای انسان در آثار جیسون تیلور مجسمه‌ساز بریتانیایی با رویکرد  انسان‌شناختی بودریار در دورۀ پسامدرنیته است. در آثار او انسان به صورت شی‌واره‌ای تکثرگرا، قالب‌گیری شده از واقعیت و پنهان در زیر آب خلق شده است که با نظریات بودریار قابل تطبیق است. مفروض پژوهش حاضر تحول معنای انسان و جایگاه آن در پیوند با تغییر صورت بندی اجتماعی  انسان در دورۀ معاصر با تأکید بر نظریات بودریار است. محتوای پژوهش حاضر کیفی بوده و بر اساس روش‌‌شناسی توصیفی – تحلیلی و شیوه گردآوری کتابخانه‌ای صورت گرفته است. نتایج یافته‌ها حاکی از آن است که حضور انسان در آثار تیلور با نشانه‌های واقعی بازتولید شده و در جهانی که وجود ندارد، قرار داده شده است. در آثار او انسان با نشانه‌هایی مانند روزمرگی، شی‌وارگی با بدن، کثرت‌گرایی است به صورت مجسمه‌هایی در زیر آب در دنیایی وارونه  تکثیر شده است. بودریار هنر را موضوعی پنهانی می‌بیند که مجسمه‌های تیلور انسان‌هایی هستند که در اعماق آب‌ها پنهان شده‌اند. او انسان را در تکثیر تهی می‌داند که این تهی بودن در صورت و زندگی منجمد شده انسان‌های تیلور به خوبی دیده می‌شود.